W rocznicę pacyfikacji przysiółka Podlas w Lgocie, przedstawiciele władz samorządowych Tomic złożyli hołd zamordowanym.
Pacyfikacja przez niemieckich żołnierzy osiedla Podlas w Lgocie (29 października 1944 roku) była krwawą odpowiedzią okupantów na nieprzemyślaną akcję grupy rosyjskich żołnierzy, walczących poza linią frontu. Przemieszczający się z Gór Świętokrzyskich w rejon Babiej Góry rosyjski oddział zaatakował na skraju Lgoty patrol niemiecki. Zginęło wówczas dziewięciu żołnierzy Wermachtu. W odwecie Niemcy zamordowali ośmioro mieszkańców przysiółka – Franciszka Wołocha, Annę Wojtas, Wincentego Wojtas, Władysława Wojtas, Adolfa Bednarza, Alojzego Nowickiego, Marię Ochman i Andrzeja Curzydło – oraz spalili niemal wszystkie tamtejsze zabudowania.
Tragedia w Lgocie nie była jedynym dramatem spowodowanym obecnością rosyjskich żołnierzy w tym czasie w rejonie Wadowic. Tego samego dnia (29 października) niemieccy żołnierze spalili dwanaście budynków w odległym od Lgoty o 7 kilometrów przysiółku Draboż (na granicy Brzeźnicy, Stanisławia Górnego i Marcyporęby; ocalała tylko jedna chałupa). Był to również odwet za obecność partyzantów w wiosce. Jest niemal pewne, że w Drabożu zatrzymał się ten sam partyzancki oddział (dowodzony przez mjr Bruno Skutellego) który zaatakował patrol niemiecki w pobliżu Lgoty.
Nie jest to odwrócenie wagi tragedii, że powodem była obecność żołnierzy radzieckich, partyzantów? Dobrze czytam?
Prawda w oczy kole
Jaka jest prawda, np. że partyzanci niepotrzebnie walczyli z okupantem? Pomijając Armię Radziecką bo dziś nie można mówić, że była wyzwolicielska. Tak sobie nieodpowiedzialnie w końcu października 1944 r. grasowały hordy sowietów i powodowały podobnie jak w przypadku partyzantów – również odwety Niemców.