Twórczość Goliardy Sapienzy, autorki głośnej Sztuki radości, była przez lata marginalizowana i dopiero kilkanaście lat po jej śmierci zdobyła uznanie w oczach krytyków i czytelników. Obecnie autorka ta uznawana jest za jedną z głównych postaci literatury włoskiej XX wieku. Jej niespokojne i ekscentryczne życie znajduje odzwierciedlenie w powieściach, w których reprezentuje zdecydowanie feministyczną perspektywę i w których seksualność, płeć i ciało odgrywają fundamentalną rolę.

Pomysł i pierwsze szkice Spotkania w Positano pochodzą z 1963 roku, całość powstała w 1984 roku, a pierwsze wydanie ukazało się w 2015 roku. Jest to głęboka, nastrojowa powieść o niezwykłej przyjaźni, ucieleśniająca paradoksy włoskiego społeczeństwa. Rozgrywa się na początku lat pięćdziesiątych w czarującym, skąpanym w słońcu mieście Positano w południowych Włoszech. Pisarka była pod ogromnym wrażeniem piękna tego miejsca, położonego na wybrzeżu Amalfi przy Zatoce Neapolitańskiej. To oczarowanie wybrzmiewa na kartach powieści, której bohaterka ma to samo imię, co autorka, również obydwie pracują w branży filmowej.

Literacka Goliarda przybywa do Positano na poznanie okolicy pod kątem przyszłego filmu, gdzie spotyka Ericę Beneventano, uroczą, zamożną wdowę, posiadaczkę spektakularnej willi, nazywaną przez lokalnych mieszkańców “księżną”. Wiele je dzieli, jednak z czasem coraz bardziej zbliżają się do siebie, ujawniając przed sobą nawzajem coraz głębsze uczucia, emocje i konflikty z przeszłości. Nawiązują fascynującą, niesamowicie poruszającą przyjaźń, przepełnioną tajemnicami i tęsknotą.

Goliarda Sapienza (1924–1996) – włoska pisarka i aktorka. Urodziła w się Katanii jako jedyne dziecko socjalistki i feministki Marii Giudice oraz prawnika i działacza socjalistycznego Peppino Sapienzy. Wychowywała się wśród licznego przyrodniego rodzeństwa. Studiowała w Rzymie, po wojnie występowała w filmach i na deskach teatrów. Po śmierci matki zaczęła próbować swych sił w pisarstwie, któremu poświęciła się całkowicie pod koniec lat 50. Na ten okres przypada też początek jej problemów zdrowotnych – cierpiała na depresję, była hospitalizowana z powodu prób samobójczych. Swojej najsłynniejszej powieści, L’arte della gioia (Sztuka radości), poświęciła dziesięć lat pracy. Książkę odrzuciło wielu wydawców, między innymi ze względu na objętość i kontrowersyjny portret wyzwolonej kobiety. Ukazała się dopiero dwa lata po śmierci Goliardy, po polsku zaś w 2018 nakładem Wydawnictwa Kobiecego.