Wczoraj w Opolu-Półwsi odbył się pogrzeb Romana Sękowskiego, bibliotekarza, księgoznawcy i historyka, przez 33 lata związanego z Wojewódzką Biblioteką Publiczną w Opolu, z którego wiedzy i doświadczenia przez ponad dwie dekady korzystała także Książnica Cieszyńska.
Roman Sękowski zmarł 31 sierpnia. Urodził się natomiast w Jaśkach na Suwalszczyźnie. Do Opola trafił w 1955 roku, po ukończeniu studiów historycznych na Uniwersytecie Wrocławskim. W pracy zawodowej realizował się zarówno jako teoretyk, jak i praktyk bibliotekarstwa. Przez wiele lat, pełniąc funkcje kierownicze w opolskiej bibliotece, na stanowisku jej dyrektora, zastępcy dyrektora do spraw merytorycznych oraz kierownika Działu Zbiorów Specjalnych, szczególną uwagę przywiązywał do gromadzenia zbiorów zabytkowych, które już w latach 60. wyposażył we własną okazałą siedzibę, remontując na ten cel zrujnowany zamek w Rogowie Opolskim, w którym do dziś zlokalizowany pozostaje Oddział Zbiorów Zabytkowych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Opolu. Jego ambicją było stworzenie w Opolu możliwie kompletnego regionalnego księgozbioru śląskoznawczego, którego zasoby regularnie powiększał także o nabywane podczas aukcji i od osób prywatnych cenne i rzadkie silesiaka. Pracę w bibliotece wojewódzkiej łączył z działalnością edukacyjną, swoją fachową wiedzą i doświadczeniem przez dwadzieścia lat dzieląc się z adeptami bibliotekarstwa w Państwowym Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim w Opolu.
Pasjonując się dziejami książki, Roman Sękowski równolegle prowadził badania dotyczące historii regionu, szczególną uwagę poświęcając dziejom kultury i stosunków społecznych na Śląsku w okresie nowożytnym. Swoim pasjom badawczym w pełni oddać mógł się jednak dopiero po przejściu na emeryturę w 1992 roku. Jego prace zaczęły wtedy owocować licznymi publikacjami, wśród których kluczowe miejsce zajmuje monumentalny, 13-tomowy „Herbarz szlachty Śląskiej” (drukiem ukazały się tomy 1-6), a także seria wydawnictw źródłowych pt. „Studia i teksty źródłowe z dziejów księstw opolskiego i raciborskiego”.
Kierując opolską biblioteką, Roman Sękowski swoją uwagę kierował także na Zaolzie, przez dziesięciolecia wspierając inicjatywy z jednej strony związane z zaopatrywaniem tamtejszej polskiej społeczności w najnowszą literaturę w języku polskim, a z drugiej – pozwalające prezentować zaolziański dorobek kulturalny na Opolszczyźnie. Po przejściu na emeryturę, co zbiegło się w czasie z rozpoczęciem się w Cieszynie przygotowań do utworzenia Książnicy Cieszyńskiej, Roman Sękowski znalazł się w ścisłym kręgu współtwórców nowej biblioteki, przyjmując zaproszenie do Rady Programowej Oddziału Zabytkowego Biblioteki Miejskiej, a następnie Rady Programowej Książnicy Cieszyńskiej. Aż do 2011 roku, biorąc udział w posiedzeniach tych gremiów, odegrał istotną rolę w wypracowaniu koncepcji nowej placówki, a następnie w doglądaniu procesu jej organizowania i funkcjonowania. Jego konsultacje i doradztwo były szczególnie cenne ze względu na pragmatyzm w programowaniu i ocenie działań Książnicy Cieszyńskiej.
