Przymusowe przeprowadzki

Lokatorzy miejskiej kamienicy przy ulicy Barlickiego w Bielsku-Białej muszą wyprowadzić się z mieszkań, bo budynek ma być remontowany. Ludzie  dostali wypowiedzenia najmu, lokale zastępcze i informację, że powrotu do dawnych mieszkań nie będzie, bo taka jest polityka Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej.

W kamienicy przy Barlickiego mieszka w sumie kilkanaście rodzin. Wszyscy powędrują w różne rejony miasta tam, gdzie gmina zaoferuje im lokale zamienne. Niektórym to nie przeszkadza, inni czują się zaskoczeni, a są też tacy, dla których przeprowadzka po kilkudziesięciu latach, włożonych pieniądzach w remonty, to emocjonalny szok. Tym bardziej, że powrotu na stare śmieci nie będzie.

Jeśli nie my, to kto?

– Powiedziano nam to wprost – mówi pan Andrzej, który w kamienicy spędził blisko trzydzieści lat. – Tutaj już nie wrócimy. Nie wiem dlaczego, bo skoro twierdzą, że musimy się wyprowadzić z uwagi na remont, to po jego zakończeniu powinniśmy móc wrócić.

Dla lokatorów kamienicy przy Barlickiego takie rozumowanie jest logiczne – wymiana starych pieców, podłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej i remont całego obiektu wiązałby się ze sporymi uciążliwościami. Lepiej więc przeczekać budowlany armagedon w spokojniejszym miejscu, a potem wrócić w stare kąty.

– No ale ma być inaczej – nie ukrywa zdziwienia pani Ania. – My tu nie będziemy mogli mieszkać, ale ktoś inny chyba tak. Bo chyba nie zmienią przeznaczenia całego budynku?

Przykra przeprowadzka

Pani Ania jest lokatorką, która w kamienicy przy Barlickiego mieszka od dziecka.

– Wprowadziłam się do tego mieszkania razem z rodzicami w 1947 roku – wspomina. – Miałam wtedy trzy lata. Można powiedzieć, że spędziłam w tym domu całe swoje dotychczasowe życie i powiem panu, że kiedyś mieszkało się tu naprawdę dobrze. Kamienicą opiekował się jeszcze przedwojenny dozorca, dbał o wszystko, nawet ozdobne klamki na korytarzu czyścił codziennie. Nie to, co teraz, ale i tak przykro będzie na stare lata się wyprowadzać.

Przykre dla mieszkańców było i to, że nikt wcześniej ich nie uprzedził o tym, co spotka ich pod koniec minionego roku.

– To był, prawdę mówiąc, szok – nie ukrywa nasza rozmówczyni. – Mówiono nam wcześniej, że kamienicę czeka remont, ale o wyprowadzce nie było mowy. A tu taka niespodzianka przed świętami…

Trochę jak ruletka

Klamka jednak już zapadła. Lokatorzy otrzymali pierwsze wskazania mieszkań zastępczych. Muszą teraz decydować, czy się zgadzają. Mogą odmówić dwa razy. Za trzecim nie ma już odwrotu, trzeba brać, co dają.

– Taka trochę ruletka, proszę pana, bo skąd mam wiedzieć, jaka może być ta następna oferta – wzdycha pani Ania. – A powrotu do pierwszej oferty nie ma. Zgodziłam się więc na pierwszą propozycję. Mieszkanie będzie mniejsze, na razie nie ma nawet podłóg, ale mają go wyremontować. Zobaczymy, co z tego wyniknie. Przeżyłam już sporo, więc i to zniosę.

Przeprowadzki odbyć się mają na początku wiosny. Zapłaci za nie Zakład Gospodarki Mieszkaniowej. Tymczasem jednak pytanie, które wydaje się najistotniejsze, to powód, dla którego przesiedleńcy nie będą mogli wrócić do starych mieszkań.

Bo taka jest polityka

Tajemnicę rozwiewa zastępca dyrektora ZGM, Krzysztof Kwiatkowski. Najpierw potwierdza, że lokatorzy z Barlickiego do dawnych mieszkań już nie wrócą, a później dodaje, dlaczego:

– Bo taką mamy politykę – tłumaczy. – Jak już się ludzie wyprowadzą, to po co mają się kolejny raz przeprowadzać.

Niby logiczne i takie urzędowe. Ale co z emocjami, przyzwyczajeniem, sąsiedzkimi znajomościami? Dla urzędników nie są to kwestie, jak widać najistotniejsze. Decyduje logistyka.

– Te mieszkania się zmienią – dodaje dyrektor Kwiatkowski. – Zostaną przebudowane, więc i tak nie byłby to powrót na to samo. Zostaną one przydzielone kolejnym oczekującym na liście do mieszkania w zasobach komunalnych.

Z planów ZGM wynika, że przykład kamienicy przy Barlickiego, to tylko początek. Podobnych sytuacji może być w przyszłości więcej tam, gdzie budynki przeznaczone zostaną do większego remontu, przyłączeń do sieci ciepłowniczej. Wielu lokatorów czeka więc podobna sytuacja, jak tych z ulicy Barlickiego.