Nie płacz, będziemy parą…

Dotarliśmy do kolejnej osoby, która twierdzi, że w dzieciństwie została zgwałcona przez byłego proboszcza parafii w Międzybrodziu Bialskim, Jana W. Tym razem pedofil w sutannie dopaść miał swoją ofiarę na jednym z bielskich osiedli.

Pan Tomek Idzikowski ma dzisiaj 47 lat. Od wielu lat na stałe mieszka w Irlandii. Jest ojcem trojga dzieci, z których najmłodsze ma dopiero osiemnaście miesięcy. Utrzymuje się z własnej działalności, zajmując się m.in. produkcjami filmów video. To, co zdarzyło się, gdy był dzieckiem, prześladuje go do dzisiaj i nie pozwala – jak mówi – na bycie w pełni szczęśliwym człowiekiem.

– To jest jak kolec wbity w mózg, którego w żaden sposób nie da się usunąć – przekonuje. – Kto tego nie doświadczył, nie zrozumie.

Inżynier

W 1989 roku pan Tomek, wówczas nastolatek świeżo po skończonej szkole podstawowej, jechał autobusem PKS-u z Brzeszcz, gdzie mieszkał, do Bielska-Białej. Tam miał się przesiąść na pociąg do Wisły. Po drodze wydarzyło się jednak coś, co zaważyło na jego psychice przez następne kilkadziesiąt lat i zupełnie zmieniło jego postrzeganie świata.

– Siedziałem w tym autobusie i nagle zauważyłem, że jakiś mężczyzna uporczywie się we mnie wpatruje – wspomina dzisiaj. – Miał sympatyczną twarz i kiedy złapał moje zdziwione spojrzenie, uśmiechnął się. Zawsze byłem ufny do ludzi i chyba on to wyczytał z mojej twarzy, bo dosiadł się do mnie i zagadał.

Według relacji pana Tomka, nieznajomy powiedział mu, że jest inżynierem, mieszka w Międzybrodziu Bialskim i zajmuje się budownictwem, po czym zapytał o jego z kolei zainteresowania.

– Nie pamiętam dzisiaj dokładnie, co mu powiedziałem, w każdym razie chyba to, że też interesuje mnie budownictwo – tłumaczy nasz rozmówca. – Był sympatyczny, mówił ciekawie no i tak przegadaliśmy podróż do Bielska-Białej.

Kolega z Wiśniowej

Na pociąg do Wisły nastolatek musiał czekać kilka godzin. Jego przygodny znajomy – inżynier – chciał mu więc postawić obiad, ale chłopak odmówił.

– Wtedy zaproponował, że pokaże mi coś ciekawego w mieście, tylko najpierw musi odwiedzić znajomego, który mieszka gdzieś przy ulicy Wiśniowej – relacjonuje pan Tomasz. – Zgodziłem się i pojechaliśmy na jakieś osiedle. W Bielsku znałem tylko centrum i nie miałem pojęcia, gdzie tak naprawdę jedziemy.

Na miejscu nieznajomy poprosił chłopca, aby chwilę na niego zaczekał, a sam zniknął w klatce schodowej kilkupiętrowego budynku.

– Miałem wtedy wielką chęć wrócić na dworzec kolejowy, ale nie miałem pojęcia, gdzie jestem. Zanim coś zdecydowałem, on wrócił – wspomina pan Tomek. – Miał ze sobą ręcznik i butelkę z wodą. Było gorąco, myślałem, że może chce, abym skoczył z nim nad rzekę, albo na basen. I poszedłem za nim.

Gwałt

Nie była to jednak wycieczka krajoznawcza, ani chwile dla odpoczynku. Poznany w autobusie mężczyzna, jak twierdzi pan Tomek, nie wyjawił celu wspólnego spaceru. W którymś momencie, kiedy obaj znaleźli się w pobliżu łąki i krzaków, rzekomy inżynier zaciągnął go w nie i tam zgwałcił.

– Nie byłem w stanie nic zrobić – wspomina pan Tomek. – Byłem jak sparaliżowany, głos mi po prostu gdzieś uwiązł w gardle. Byłem przerażony. Mógł ze mną zrobić przecież wszystko, dookoła nie było żywej duszy. A on po wszystkim powiedział, żebym się nie martwił, że będziemy parą…

Zły dotyk

W jaki sposób zgwałcony i przerażony nastolatek dostał się na dworzec kolejowy w Bielsku-Białej pan Tomek do dzisiaj nie pamięta. W każdym razie dotarł w końcu do Wisły. Następnego dnia zwierzył się z tego, co go spotkało rówieśnikowi. To wtedy pierwszy raz usłyszał o pedofilii.

– Nie miałem wówczas pojęcia, że tacy ludzie istnieją – tłumaczy. – To były czasy, kiedy o tych rzeczach się nie mówiło. Strach i wstyd sprawił, że zamknąłem się w sobie i każdego dnia wypierałem z głowy myśli o tym, co się stało. Przez dziesięć lat miałem względny spokój, aż do momentu, w którym w telewizji usłyszałem o złym dotyku. Wtedy wszystko wróciło ze zdwojoną siłą. A kiedy urodziła mi się córka, zaczęło mnie to przerażać. Wtedy zacząłem szukać pomocy u psychologów. Do teraz nie potrafię wziąć obcego dziecka na kolana, bo boję się, że to jest zły dotyk…

**

Pan Tomek zdecydował się opowiedzieć o swojej historii po tym, jak dotarły do niego wieści o zdarzeniach, których doświadczył Janusz Szymik z Międzybrodzia Bialskiego  – w dzieciństwie, będąc ministrantem, przez kilka lat molestowany przez byłego proboszcza tej parafii, Jana W.

– Wtedy, po przeczytaniu artykułu w waszym portalu nie łączyłem jeszcze tego, co mnie spotkało, z osobą byłego proboszcza – mówi Tomasz Idzikowski. – Dopiero, kiedy przypomniałem sobie, że zaczepiając mnie w autobusie mówił, że jest z Międzybrodzia Bialskiego w głowie zapaliła mi się czerwona lampka. Czułem, że to właśnie on mi to zrobił.

Pewności pan Tomasz nabrał jednak dopiero niedawno. Gdy obejrzał serię zdjęć wizerunku Jana W., udostępnionych mu przez jego znajomych w Polsce.

– To był on – nie ma dzisiaj wątpliwości.

Swoją historię pan Tomek opisał i przesłał w formie zawiadomienia do prokuratury w Żywcu. Trafiła ona też jako zawiadomienie do sejmowej komisji ds. pedofilii.

– Uznałem, że nie można siedzieć cicho i jedynie rozpamiętywać – mówi. – Bo jak na razie więcej się mówi o tych, którzy tuszowali pedofilię w kościele, i to z mizernym skutkiem, a nie o ofiarach. Bo nasze sprawy uległy przedawnieniu. Może w świetle prawa, bo na pewno nie w naszych umysłach. Mam więc nadzieję, że ujawniając się zachęcę do tego samego inne ofiary pedofilów, i to nie tylko tych w sutannach. Poza tym mój terapeuta wciąż mi powtarzał: „nie pozwól mu wygrać”… Więc nie pozwolę!