Nie ma już sklepu u pani Jadzi

Z centrum Bielska-Białej zniknął właśnie kolejny sklep z tradycjami – oferował farby,
tapety i materiały budowlane. Działał w tym samym miejscu, na parterze starej zabytkowej kamienicy, na rogu placu Wolności, od trzydziestu lat.
Obok poczty – tak mówili, pytani o drogę, stali bywalcy. Od początku prowadziła go inż. Jadwiga Radomska-Rusin, dla klientów – po prostu pani Jadzia – jak powszechnie ją nazywali.

Dlaczego absolwentka Wydziału Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, specjalistka od farbowania włókien, stanęła za sklepową ladą? To był efekt przemian ustrojowych początku lat 90., kiedy z hukiem padał bielski przemysł włókienniczy. Pani Jadwiga pracowała w zakładach Krepol, w dziale flag i bander (Bielsko słynęło także z produkcji tego typu wyspecjalizowanych wyrobów włókienniczych, eksportowanych na cały świat). W wyniku transformacji, przekształceń własnościowych i redukcji straciła pracę, podobnie jak tysiące bielskich włókniarek.

Postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Musiała wymyślić własny sposób na dalsze zawodowe życie. – Z czegoś musiałam się utrzymywać – przyznaje. Po jej uśmiechu widać, że nie narzeka na tamten wybór sprzed lat. Na barwnikach, farbach i szerzej – chemii znała się najlepiej. Stąd pomysł na sklep z tego typu asortymentem. W wynajętych od gminy pomieszczeniach przy placu Wolności, w których wcześniej funkcjonował bar Smak, rozpoczął działalność sklep Budart. Choć chyba nikt później nie używał tej nazwy. Chodziło się do pani Jadzi.

Początkowo sklep specjalizował się w handlu tapetami, bo na nie było wtedy największe zapotrzebowanie. Szybko jednak – w odpowiedzi na oczekiwania klientów – asortyment się rozszerzał o farby, kleje, kasetony, okleiny, drobną budowlankę itp. Klientów przybywało. Przychodzili nie tylko bielszczanie, również klienci z odległych stron. Widzieli, że u pani Jadzi znajdą to, czego szukają. Niewielki sklep przetrwał inwazję ogromnych budowlanych hipermarketów. Bo każdy mógł tam liczyć na fachową poradę i kompetentną obsługę. Miłe opinie pani Jadwiga słyszała na co dzień od swoich klientów. – Trzeba znać i rozumieć ich potrzeby, śledzić aktualne trendy i tak dobierać towar, aby każdy kto tu trafi, znalazł to, czego szuka – wyjaśnia.

Wspomina jak klienci przychodzili z blatami szafek czy drzwiczkami od kredensów, aby dobrać podobną okleinę, bo właśnie kupili jakiś mebel i chcą go dopasować kolorystycznie do już posiadanych. I zawsze wychodzili zadowoleni. Do tego małego sklepu odsyłali klientów nawet pracownicy hipermarketów, wiedząc, iż właśnie tutaj można znaleźć jakąś „nietypową”, potrzebną rzecz. Gdy pod koniec maja trwała wyprzedaż resztek towaru, ruch był spory. Starsza pani, która przyszła po zamówiony wcześniej worek budowlanego kleju, była wyraźnie zmartwiona likwidacją sklepu. Przychodziła tu od zawsze. Gdzie teraz będzie się zaopatrywać? W mieście – stwierdziła – chyba nie ma drugiego takiego sklepu z „farbami”, a do marketów budowlanych nie chodzi. Na zapas kupiła więc jeszcze kilka rzeczy, bo mogą się przydać podczas remontu.
Inna z klientek już od progu nie kryje radości, że sklep wciąż działa. – Słyszałam, że jest już zamknięty, ale postanowiłam sprawdzić – wyjaśnia powód swojego zadowolenia. Przyszła po specjalną złotą farbę, bo wiedziała, że tutaj ją na pewno znajdzie. Przy okazji kupuje jeszcze kilka metrów okleiny. – Od dawna takiej szukałam – tłumaczy.

– Gdy w internecie napisałam, że zamykam sklep odzew był ogromny. Przez cały czas ktoś do mniej pisał, komentował, wielu nie dowierzało, pytali co będzie dalej – mówi Jadwiga Radomska-Rusin. Dlaczego likwiduje sklep? Odpowiedź jest krótka – koszty! – Podrożał prąd, woda, ogrzewania, poskoczyły podatki, wcześniej była pandemia, podczas której obroty spadły. Teraz przyszła inflacja i po prostu prowadzenie sklepu stało się nieopłacalne. Mam już emeryturę, więc postanowiłam zlikwidować interes, a chętny, aby go przejąć się nie znalazł – wyjaśnia. Utrzymanie sklepu kosztuje coraz więcej. A w styczniu miasto podniosło jeszcze czynsz za lokal i to przesądziło.

Najbardziej smutne jest to, że ten niewielki sklep z farbami był jednym z ostatnich, jaki przetrwał do obecnych czasów, z tych, które funkcjonowały przed laty w ciągu ulicy 11 Listopada. Tej, którą władze miasta z takim zaangażowaniem chcą ożywiać. Tymczasem wychodzi na to, że ulica coraz bardziej zamiera. Bo jej klimat tworzyły właśnie małe sklepiki, gdzie handlowało się od zawsze „mydłem i poidłem”, a także szewcy, krawcy, modystki itp. to powodowało, że ludzie zjawiali się na 11 Listopada na co dzień, załatwiając drobne sprawy, a przy okazji spotkać znajomych albo porozmawiać ze sprzedawcami. Takich miejsc już praktycznie nie ma. Te nieliczne, które zostały, właśnie się zamykają. Jak sklep u pani Jadzi.