Bielsko-Biała: Smutny koniec “Złotej Rybki”

Nie ma już popularnego sklepu zoologicznego „Złota Rybka”. Sklep istniał w Bielsku-Białej ponad pół wieku. Ostatniego dnia stycznia właściciel zdał lokal do Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej.

– Mój sklep umarł – krótko podsumowuje sprawę właściciel „Złotej Rybki”, Radosław Płucienniczak. – Po prostu nie sposób było dalej z tego biznesu wyżyć – tłumaczy. – Pandemia, konkurencja, galerie handlowe, internet…

Lata tradycji

Sklep powstał w 1957 roku. Założył go i otworzył dziadek pana Radka, Zygmunt Zastąpiłła. Wtedy był to drugi taki sklep w Bielsku-Białej. Ówczesna Kronika Beskidzka z dumą donosiła o tym wydarzeniu pisząc, że sklep (nazywał się wtedy „Bokser”) stał się wielką atrakcją dla dzieci i dorosłych. Po śmierci dziadka pana Radosława sklepem zajęła się jego mama, pani Urszula. Prowadziła go do roku 2006, kiedy to całość spraw związanych z zoologicznym biznesem przekazała synowi, panu Radkowi. Dzisiaj, po 65 latach, ten popularny wśród bielszczan sklep przepadł. Podzielił los innych znanych i kultowych już miejsc w Bielsku-Białej.

Nostalgia

Smutną dla wielu bielszczan informację podał jeszcze w ubiegłym roku  jako pierwszy portal bielsko.biala.pl. Po publikacji dziesiątki mieszkańców miasta wpisywało w komentarzach, jak bardzo im przykro z tego powodu. Przytaczali swoje wspomnienia z dzieciństwa związane ze sklepem. Ktoś pisał, że całe dnie spędzał na chodniku przed sklepem obserwując wystawione w oknie rybki, żółwie. Ktoś inny zachwalał sprzedawców, którzy zawsze służyli dobrą i fachową poradą. Lubimy to, co trwa i potrafi oprzeć się zmieniającym się czasom, a jednocześnie stanowi element naszej miejskiej tożsamości. Kiedy nagle znika, to tak, jakby ktoś zabierał nam coś cennego, coś osobistego.

Zostaną fryzjerzy

– Kiedy o mnie napisano ludzie sobie przypomnieli ten sklep – mówi pan Radek. – Przychodzili, dodawali otuchy, mówili, że trzymają kciuki, niektórzy nawet mieli łzy w oczach. Ale bądźmy szczerzy. Takie zainteresowanie trwa ze dwa tygodnie, może miesiąc, a później ludzi zajmuje inny temat.
A otuchą i gestami dobrej woli rachunku za gaz, czy prąd, nie da się niestety zapłacić, rodziny utrzymać.
– Nie miałem więc wyjścia, niemniej dziękuję wszystkim za dobre słowo – dodaje nasz rozmówca.
Pan Radek w sklepie spędził więcej niż pół życia. Jeszcze zanim przejął go oficjalnie, pomagał w nim swojej mamie będąc dzieckiem, później młodzieńcem. Nie chce jednak zdradzić, czym teraz będzie się zajmował. Na pewno jednak, jak twierdzi, nie będzie to miało nic wspólnego z zoologią, a już na pewno ze sklepem z taką specjalnością.
– Wie pan, ten sklep był niby w centrum, znany wszystkim, a jednak na uboczu – dodaje. – I nie ja pierwszy stąd odchodzę. Jeszcze trochę, a zostaną tu sami fryzjerzy i studia tatuażów.