Buczkowice: Droga do konfliktu

Mieszkaniec Buczkowic nie może spokojnie korzystać z drogi dojazdowej do swojej działki, bo ta jest prywatna i jej właściciele krzywo na niego patrzą. Gmina umywa ręce, mimo że położyła na drodze asfalt.

– To jest jawna kpina! – denerwuje się pan Krzysztof. – Z moich podatków zainwestowano w prywatną drogę, po której ja teraz nie mogę dojechać do mojej własności. I nikogo w gminie nic nie obchodzi.

Ulica jest ogólnodostępna, nie ma na niej żadnych tablic z informacją o tym, że jest prywatna, nie ma szlabanów. Nikt na pana Krzysztofa z widłami nie skacze, gdy mimo wszystko korzysta z drogi.

– Ale zdarzyło się już – mówi – że jeden z sąsiadów, kiedy spacerowałem tą ulicą z dziećmi, kazał mi „spierd….ać”. Nie jest to więc komfortowa sytuacja. Dochodzi też do sprzeczek, kiedy chcę na swojej działce na przykład kosić trawę.

Chodzi o ulicę Zieloną w Buczkowicach. Nie za długa, przy której stoją ładnie utrzymane budynki. Ulica ma kilku właścicieli, który mają w niej swoje udziały.

– Chciałem, żeby mi odsprzedali część – tłumaczy pan Krzysztof. – Przecież nie chcę niczego za darmo. Ale nie ma na to zgody… Trudno to zrozumieć.

Działka, do której mieszkaniec Buczkowic oficjalnie nie może dojeżdżać przypadła mu w spadku po rodzinie.
– Wtedy nie było takich problemów – tłumaczy pan Krzysztof, dla którego kolejnym powodem do irytacji jest fakt, że w drogę zainwestowała, jak twierdzi, gmina.

– Położyli asfalt, oświetlają ją, w zimie odśnieżają – wylicza. – Fajnie. Tylko z jakiej okazji, skoro to jest droga prywatna? W ten sposób i z moich podatków w nią inwestują. Sądziłem więc, że jeśli zwrócę się do nich o pomoc, jakieś rozwiązanie, to otrzymam go. Ale nic takiego się nie stało.

Józef Caputa, wójt gminy Buczkowice, do sprawy podchodzi spokojnie. – Położyliśmy na tej ulicy asfalt, bo wcześniej były tam wykonywane roboty budowlane związane z kolektorami sanitarnymi – przekonuje. – Trudno było to jedynie zasypać i zostawić tak, jak było, bo szybko pojawiły by się dziury. To chyba nie jest powód do narzekań.

Zdaniem wójta prywatne sprawy mieszkańców muszą oni sami rozwiązywać. – Jest święte prawo własności, wójt nie jest cesarzem przecież, żeby wszystko mógł – tłumaczy Caputa i radzi: – Najlepiej dogadać się z właścicielami drogi, a jak się nie da, to trzeba iść do sądu.

– Tak też zrobimy – wzdycha pan Krzysztof. – Tylko trudno zrozumieć, że o taką rzecz trzeba się sądzić. A tłumaczenia wójta nie zmieniają faktu, że gmina łożyła na prywatną drogę, co jest, według mnie, rzeczą karygodną. Jeśli są tacy dobrzy dla paru osób, to niech gmina przejmie drogę i wtedy będzie ona publiczną, po której każdy bez strachu będzie mógł spacerować i jeździć.