“Daniel Olbrychski – Aktor Europy” – to nazwa aktorskiej retrospektywy filmowej tegorocznej edycji Kina na Granicy. Odtwórca wielu pamiętnych ról będzie gościem cieszyńskiego przeglądu.
Przez wielu uznawany za jednego z najwybitniejszych aktorów filmowych i teatralnych swojego pokolenia w Europie, Daniel Olbrychski zagrał w blisko 180 produkcjach kinowych i telewizyjnych. Debiutował w 1963. Występował w filmach najpopularniejszych polskich reżyserów: Andrzeja Wajdy, Janusza Morgensterna, Kazimierza Kutza, Krzysztofa Zanussiego, Jerzego Antczaka, Jerzego Hoffmana, Janusza Kijowskiego, Stanisława Barei, Agnieszki Holland, Anny Jadowskiej i Krzysztofa Kieślowskiego. W 1970 zaczął występować także w produkcjach zagranicznych, m.in. u Volkera Schlöndorffa, Claude’a Leloucha i Nikity Michałkowa. Sceny z jednego z najsłynniejszych filmów z udziałem Olbrychskiego, „Ziemi obiecanej” kręcone były w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Cieszynie, który jest teraz główną sceną Przeglądu Kina na Granicy.
– Daniel Olbrychski, w znakomitym filmie Andrzeja Wajdy „Wszystko na sprzedaż”, zagrał samego siebie, aktora Daniela, który przejmuje niejako pałeczkę po tragicznie zmarłym Zbyszku Cybulskim. Był rok 1968. Po ponad pięćdziesięciu latach można śmiało powiedzieć, że nie zawiódł, nie rozczarował, godnie dzierży miano jednego z najwybitniejszych polskich aktorów filmowych – podkreśla Łukasz Maciejewski, dyrektor programowy Kina na Granicy po stronie polskiej. – Olbrychskiego trudno sprowadzić do wspólnego mianownika. Wciąż wymyka się, zaskakuje, nie pozwala na żadne podsumowania kariery. Znamy kilku Danieli Olbrychskich. Po pierwsze: wybitny aktor, polski artysta, którego dzięki filmom Wajdy, Leloucha, Hoffmana czy Schlöndorffa pokochał cały świat. Po drugie: postać bardzo ważna dla całego środowiska artystycznego, odważny, bezkompromisowy, nieukładowy – dodaje Łukasz Maciejewski.
Tegoroczne Kino na Granicy pokaże aż 15 filmów z udziałem Daniela Olbrychskiego. Większość z nich nie jest znana szerzej polskiej publiczności. Będą to: „Agnus Dei” ((Miklós Jancsó, 1970), „Życie rodzinne” (Krzysztof Zanussi; 1970), „Brzezina“ (Andrzej Wajda, 1970), „Wesele“ (Andrzej Wajda, 1972), „Ziemia obiecana“ (Andrzej Wajda; 1974), „Dagny“ (Haakon Sandøy; 1976), „Miłość w Niemczech“ (Andrzej Wajda; 1978), „Blaszany bębenek“ (Volker Schlöndorff; 1979), „Panny z Wilka“ (Andrzej Wajda, 1979), „Jedni i drudzy“ (Claude Lelouch; 1981), „Pstrąg“ (Joseph Losey; 1982), „Siekierezada“ (Witold Leszczyński; 1985), „Ga, ga“ (Piotr Szulkin; 1985), „Ucieczka“ (Lívia Gyarmathy; 1996), „Zemsta“ (Andrzej Wajda, 2002).
Na powitanie … strzemiennego, bo przyjedzie zapewne na koniu. (prawko zawieszone).