Podejście mało pedagogiczne

Po ponad czterdziestu latach pracy okraszonej zawodowymi sukcesami Krystyna Zięba, nauczycielka z Bystrej, została zwolniona. Bo zdaniem dyrekcji szkoły, w której pracowała nie spełniała nowych kryteriów opracowanych przez pracodawcę. Wcześniej jednak nauczycielka złożyła przeciw niemu pozew w sądzie pracy.

– Poczułam się wtedy, jak niepotrzebny już nikomu przedmiot – mówi dzisiaj pani Krystyna, z nieukrywaną goryczą w głosie o czasie, w którym została zwolniona. – Proszę sobie pomyśleć: tyle lat pracy w jednej szkole, poświęceń, dziesiątki nagród i wyróżnień i nagle okazuje się, że nie spełniam kryteriów…

One właśnie, opracowane niedługo przed zwolnieniem nauczycielki, sprawiły, że nagle okazało się, iż spośród wszystkich nauczycielek języka polskiego zatrudnionych w szkole Krystyna Zięba ma najsłabsze wyniki w nauczaniu.
– To było jak cios pałką w tył głowy – wzdycha pani Krystyna i pokazuje listę wyróżnień, podziękowań i nagród, w tym kuratora oświaty w Katowicach, przyznanej jej w ciągu lat swojej pracy. – Miałam przecież udokumentowane sukcesy w nauczaniu z młodzieżą trzy razy większe niż reszta nauczycieli języka polskiego! Było dla mnie oczywiste, że to zemsta za to, że parę lat wcześniej miałam problemy z ówczesnym dyrektorem szkoły. Poza wszystkim takie działanie dyrektora obniżyło w efekcie poziom nauczania w szkole.

Kasjer, czy nauczyciel

Problemy na serio zaczęły się już w 2013 roku. Właśnie wtedy dyrektor zlecił pani Krystynie dodatkową pracę w szkole.
– Nakazał mi zbierać pieniądze na obiady – tłumaczy. – Było to o tyle dziwne, że takimi kwestiami powinni się zajmować pracownicy administracyjni szkoły, a nie nauczyciele. Ale musiałam przyjąć tę decyzję, bo czułam, że w przeciwnym razie mogę stracić pracę, a byłam wcześniej straszona pisemnymi zwolnieniami z pracy. Chciałam jednak uczyć przynajmniej do osiągnięcia praw emerytalnych.
Sytuacja ta trwała więc nieprzerwanie do 2018 roku. Wtedy, ponieważ nauczycielka osiągnęła już wiek, w którym przysługiwała jej emerytura, złożyła ona pozew do bielskiego sądu pracy przeciwko szkole o to, że za dodatkową pracę nie wypłacono jej wynagrodzenia.

– No i chwilę później okazało się, że jestem najgorszą polonistką i trzeba mnie zwolnić – wzdycha Krystyna Zięba.

Umorzona nieprawda

Wyrok zapadł pod koniec marca tego roku. Sąd nakazał szkole zapłatę byłej polonistce należnych jej świadczeń, i to trzykrotnie większych niż oferowała to dyrekcja szkoły, zdecydowanie zaś mniejszych niż żądała ona sama.

– Jakaś satysfakcja to jest, ale straconego przez tę sytuację zdrowia nikt mi nie zwróci – uważa pani Krystyna, która, jak twierdzi, zamierza mimo wszystko złożyć od wyroku apelację.

Nie jest to jednak koniec historii. W trakcie sprawy sądowej okazało się, że były dyrektor poświadczył, jak to ujął sąd – tym razem już karny – nieprawdę w dokumencie będącym regulaminem jadalni, co miało wskazywać na jego rację w sporze o zapłatę za zbieranie przez nauczycielkę pieniędzy na obiady szkolne. Tym wątkiem najpierw zajęła się prokuratura sporządzając w efekcie akt oskarżenia, a później sąd. W listopadzie ubiegłego roku Sąd Rejonowy w Bielsku-Białej wydał wyrok, w myśl którego warunkowo umorzył na dwa lata postępowanie przeciwko Michałowi K. Sam były dyrektor, gwoli ścisłości, nie przyznał się do winy, ale w konsekwencji musi ponieść koszty procesu i zastępstwa procesowego oraz wpłacić 1000 zł na jedną z fundacji.

– Wniosłam jednak od tego wyroku apelację, bo uważam, że przyzwolenie na fałszowanie dokumentów nie powinno jednak mieć miejsca – tłumaczy była nauczycielka języka polskiego. – Gdybym to zostawiła okazałoby się, że człowiek, przez którego straciłam pracę, mimo że – chcąc się ratować – sfałszował dokument, nie poniósł żadnej kary. A ja na dodatek musiałam się procesować o należną mi zapłatę. Sprawiedliwe to raczej nie jest.

Skargi i szykany

Michał K. wątku dotyczącego sprawy karnej nie chce na razie komentować. Mówi, że oceny wyroku może dokonać dopiero wówczas, gdy się on uprawomocni. O przyczynach konfliktu z byłą nauczycielką mówi tymczasem tak:

– Wszystkie działania podejmowane przez panią Krystynę Ziębę wobec mojej osoby postrzegam jako przejaw szykanowania funkcjonariusza publicznego. Od kilku lat składane są na mnie rozmaite skargi oraz pozwy sądowe przeciwko reprezentowanej przeze mnie szkole. Tymczasem pani Zięba została zwolniona z zachowaniem wszelkich zasad prawnych i norm przepisowych, co potwierdził nawet w odrębnej sprawie sąd.
Dyrektor tłumaczy też, dlaczego Krystyna Zięba zajęła się zbieraniem pieniędzy w szkole, co stało się zarzewiem konfliktu. Powodem, jak przekonuje, był ówczesny niż demograficzny dlatego nie mógł on zapewnić wszystkim nauczycielom pełnego etatu. Rozwiązaniem było w ocenie Michała K. uzupełnienie etatów godzinami pracy na szkolnej świetlicy. Dotyczyło to m.in. Krystyny Zięby.

– Pani Krystyny zgodziła się na pracę w zmniejszonym wymiarze – mówi dyrektor. – Zgodziła się także na przydział dodatkowej czynności (sama wyszła z taką propozycją) jaką było zbieranie wśród gimnazjalistów pieniędzy za obiady. Nigdy nie wnosiła żadnych uwag co do tej funkcji i nie domagała się wynagrodzenia (w sądzie potwierdzili to świadkowie- pracownicy szkoły).

Pośrednim zaś powodem zwolnienia byłej nauczycielki był – jak tłumaczy dzisiaj dyrektor – fakt, że dla prowadzonej przez niego szkoły rokiem szkolnym był ten z 2018 na 2019, kiedy to ubyło aż siedem klas.
– Nie miałem więc pracy dla dwóch nauczycieli – wyjaśnia. – Z języka polskiego i z matematyki. Dlatego opracowałem kryteria. Po ich analizie w stosunku do wszystkich polonistów okazało się, że pani Krystyna Zięba osiągnęła najmniej punktów we wszystkich kryteriach, dodatkowo była osobą, która miała zapewnioną dobrą sytuację materialną, ponieważ osiągnęła wiek emerytalny. Zaznaczam, że pani Krystyna Zięba nie musiała być zwolniona ponieważ otrzymała propozycję pracy w wymiarze 10/18 etatu, którą odrzuciła.
Była nauczycielka nie zgadza się z tym, co mówi Michał K.