Bój o kruszywa na granicy Bielska-Białej i Kóz. „Wojna z mieszkańcami nie jest nikomu potrzebna”

Mieszkańcy Bielska-Białej żądają likwidacji mieszczącego się w Kozach składu kruszyw, bo – jak mówią – zatruwa im życie. Nowy dzierżawca biznesu ani myśli z kolei zaprzestać działalności, bo nie widzi w niej nic niezgodnego z prawem.

– Działalność tej firmy zatruwa nam życie od dawna – tłumaczy Zbigniew Dzielędziak. – A ostatni rok, to już było apogeum. Wieczny hałas i to nieznośne zapylenie. W takich warunkach nie da się normalnie żyć i mieszkać.

Pan Zbigniew i jego bezpośredni sąsiad – Ryszard Gajda – mieszkają przy ulicy Krzemionki w Bielsku-Białej. Od składu kruszyw w Kozach oddziela ich jedynie ulica. Obaj twierdzą, że mówią również w imieniu kilkunastu innych mieszkańców ulicy.

– Przez lata pisaliśmy skargi, listy, prosiliśmy w gminie i innych instytucjach, by ktoś nam wreszcie pomógł – mówi pan Ryszard. – No i były jakieś kontrole, kiwanie głowami, pisma, ale nic z tego nie wynikło, bo problem jak był, tak jest, a teraz zapowiada się, że będzie jeszcze większy.

Skład kruszywa, mimo że znajduje się po drugiej stronie ulicy, należy już administracyjnie do gminy Kozy i to tam najczęściej ludzie skarżyli się i skarżą na jego działalność. Teraz zażądali, aby firma została zlikwidowana.

– Pojawił się nowy dzierżawca i po pierwszym z nim spotkaniu wiemy już, że zamierza nawet rozbudować ten biznes – żali się pan Ryszard. – Nie wyobrażamy sobie tego, po tylu latach udręki.

Pretensje, z punktu widzenia mieszkańców, wydają się być logiczne i oczywiste – ze składu, nawet jeśli nie pracuje, wciąż się kurzy w stronę zabudowań. Kiedy z kolei pracują w nim maszyny jest jeszcze gorzej, bo do hałasu przejeżdżających drogą samochodów dochodzi huk maszyn.

– My rozumiemy, że jest wolność gospodarcza i każdy ma prawo zarabiać pieniądze, ale my też mamy chyba jakieś prawa, jako mieszkańcy – tłumaczy rozżalony Zbigniew Dzielędziak. – Albo więc likwidacja, albo niech sobie firma działa, ale bez uszczerbku dla nas. Przecież ten skład nie jest nawet niczym zabezpieczony. Kiedyś rosły tam wzdłuż drogi drzewa, to je powycinano…

Kompromis albo wojna

Nowy dzierżawca biznesu, Mateusz Dyczek, nie ukrywa, że po to zainteresował się składem, aby zarabiać pieniądze. Ma więc zamiar działać intensywnie, co oznacza, że na placu będzie faktycznie ciągły ruch.

– Przejmując ten interes nie wiedziałem, że jest tu aż taki ostry konflikt – mówi. – Dlatego spotkałem się z mieszkańcami i zaproponowałem kilka wariantów zabezpieczenia przed pyłem i hałasem. Ale usłyszałem, że ludzi interesuje tylko jedno. Aby firma została zlikwidowana.

Tego pan Mateusz robić, rzecz jasna, nie zamierza, twierdząc, że skoro działalność jest legalna, to nikt go do wycofania się nie może zmusić. Przekonuje też, że mimo niezbyt fortunnego pierwszego spotkania z mieszkańcami, nadal skłonny jest pójść na jakiś kompromis, bo wojna z mieszkańcami nikomu nie jest potrzebna.

– Tyle że muszę mieć gwarancję, że jeśli zainwestuję na przykład w ekrany takie, jak stawiane są przy drogach, albo nasadzenia wysokich tui wzdłuż ogrodzenia, to nie będzie dalszych pretensji i skarg – tłumaczy. – To jest i tak moja dobra wola i moje ewentualnie pieniądze. Za darmo tego przecież nikt nie wykona. A nie musiałbym tego robić, bo na razie żadna instytucja mnie do tego nie zmusza i nie nakazuje.

Gmina rozmawia

Z żalami i pretensjami pod adresem gminy, wyrażanymi przez część mieszkańców ulicy Krzemionki, nie zgadza się zastępca wójta Kóz, Marcin Lasek.

– To niesprawiedliwa ocena – uważa zastępca wójta. – Cały czas staraliśmy się rozmawiać z mieszkańcami tej ulicy, a nawet pośredniczyć w negocjacjach pomiędzy stronami, oczywiście w zakresie, na jaki pozwala nam prawo. Ale nie mamy takiej mocy, by komuś zakazać działalności gospodarczej.

Wójt nie wyklucza dalszego pośrednictwa w rozmowach, tak aby obie strony konfliktu doszły w końcu do jakiegoś kompromisu. – Tyle, że do tego trzeba woli obu stron – słusznie zauważa. – Przedsiębiorca ma swoje racje, ludzie swoje, z boku zaś wygląda to tak, że najlepiej, aby faktycznie teren firmy został w jakiś sposób odgrodzony od ulicy, ale my tego, jako gmina, nakazać nie możemy.

Nasi rozmówcy z ulicy Krzemionki ostatecznie również chcą kolejnych rozmów z nowym dzierżawcą. – Spróbujemy się dogadać – mówią. – Ale poprzedni dzierżawca też obiecywał nasadzenia, zabezpieczenia i nic z tego nie wyszło. A gmina umywa teraz ręce i twierdzi, że nic nie może, ale zapomina, że mogła się przed laty w ogóle nie zgodzić na prowadzenie pod naszymi nosami takiej działalności. Nie byłoby dzisiaj problemu.