Dziś, 29 listopada, rozpoczął się adwent, dla chrześcijan czas szczególny, poprzedzający święta Bożego Narodzenia. Składają się na niego cztery niedziele, a pierwsza z nich otwiera w kościołach nowy rok liturgiczny. Dla wierzących adwent przypomina oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa. Jak obchodzą go luteranie, których znaczna rzesza mieszka na Śląsku Cieszyńskim?
Adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście. Chrześcijanie używają tej nazwy zarówno do opisania przyjścia Chrystusa na ziemię poprzez narodzenie z Marii Panny oraz na określenie powtórnego przyjścia Chrystusa. Również ewangelicy obchodzą adwent i koncentrują się na oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa i przygotowaniu się do kolejnej pamiątki jego urodzin – Bożego Narodzenia. Adwent to czas oczekiwania i nadziei, zachęca do zmian, do naprawiania spraw w swoim życiu.
W pandemii świętowanie Adwentu ma inny charakter. Zwykle w tym okresie odprawiane są w parafiach ewangelickich niedzielne i tygodniowe nabożeństwa adwentowe, a wierni częściej przystępują do sakramentu komunii świętej. Z uwagi na ograniczenia w kościołach pełne uczestnictwo nie jest możliwe. Parafianie biorą więc udział z nabożeństwach transmitowanych przez radio, telewizję i internet. Również spotkania takie jak rekolekcje czy spotkania młodzieżowe są dostępne online.
– Niestety nie będą mogły się odbywać tradycyjne adwentówki i gwiazdki połączone zwykle z modlitwą, śpiewaniem adwentowych pieśni czy łamaniem się opłatkiem. Dlatego tegoroczny adwent jest też czasem tęsknoty za wspólnotą, najbliższymi, bliskością. Świętowanie nadal jest jednak możliwe w naszych domach i rodzinach. Pomagają w tym także zewnętrzne symbole, które w tym okresie obecne są w wystroju kościołów i domów – mówi Agnieszka Godfrejów-Tarnogórska, rzecznik prasowy Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce.
W dzisiejszych zabieganych czasach coraz rzadziej na coś czekamy. Pandemia zmieniła życie wielu osób i ich codzienne funkcjonowanie. Czas adwentu wypełniony jest nadzieją na zmiany. Jest to też doskonała okazją do zatrzymania się, refleksji oraz wewnętrznego skupienia się na Bogu…
Pojawiają się wieńce adwentowe z czterema świecami, które zapalane są w kolejne niedziele adwentu. Rodzina ma możliwość gromadzenia się przy zapalonych świecach, śpiewania pieśni adwentowych, czytania Słowa Bożego i zmawiania modlitwy. Wieniec adwentowy jest również obecny w części ołtarzowej luterańskich kościołów i kaplic. Światło świecy, nawiązuje do proroctwa Izajasza zapowiadającego Mesjasza – światłość świata. W domach popularny jest kalendarz adwentowy, który służy do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu do wigilii Bożego Narodzenia. Każdego dnia odkrywa się kolejny kartonik lub kopertę, gdzie ukryty jest werset biblijny, zadanie na dany dzień oraz niespodzianka.
Przez cały czas adwentu i okres Bożego Narodzenia nad ołtarzem lub przed kościołem nad głównym wejściem zapalona jest gwiazda adwentowa. To ona, zgodnie z przekazem ewangelicznym, wskazywała mędrcom drogę do Betlejem, gdzie miał narodzić się Mesjasz. Gwiazda pochodzi ze wspólnoty w Herrnhut.
Nierozerwalnie związana z polską tradycją adwentową ewangelików jest muzyka tego okresu roku kościelnego. Przykładem takim jest pieśń-hymn, wybrzmiewający w domach i podczas nabożeństw. To niezwykle dynamiczny i radosny utwór powstały w Niemczech na początku XIX wieku do muzyki Georga Friedricha Händla z Oratorium Juda Machabeusz nosi tytuł “Córko Syjońska”. Jest to najbardziej znany adwentowy utwór muzyczny, a jego popularność jest porównywalna do kolędy “Cicha Noc”.
W adwencie rozprowadzane są w parafiach świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, w ramach ekumenicznej akcji od ponad 20 lat prowadzonej przez Diakonię Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Ewangelicko-Reformowanego, Caritas Kościoła Rzymskokatolickiego i Eleos Kościoła Prawosławnego.
– W dzisiejszych zabieganych czasach coraz rzadziej na coś czekamy. Pandemia zmieniła życie wielu osób i ich codzienne funkcjonowanie. Czas adwentu wypełniony jest nadzieją na zmiany. Jest to też doskonała okazją do zatrzymania się, refleksji oraz wewnętrznego skupienia się na Bogu i Jego spełnionej obietnicy zbawienia – dodaje Agnieszka Godfrejów-Tarnogórska.
