Na czym polega tajemnica przedsiębiorstwa i co trzeba o niej wiedzieć? Zgodnie z definicją, są to wszelkie informacje posiadające wartość gospodarczą, które mogą mieć charakter technologiczny, techniczny czy nawet organizacyjny, dotyczący konkretnego przedsiębiorstwa. Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się dane, które razem stanowią zestaw niedostępny powszechnie dla osób niezwiązanych i nieupoważnionych do korzystania z nich.
Tajemnice organizacyjne przedsiębiorstwa, podobnie jak wszystkie inne, powinny być utrzymane w poufności. Zobowiązane są do tego, przy zachowaniu należytej staranności, wszystkie osoby, którym udzielony został dostęp do nich. Pozyskanie takich informacji jest czynem nieuczciwej konkurencji, co oznacza, że łamie on przepisy zapisane w Ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993 roku.
Co to jest tajemnica przedsiębiorstwa?
Zgodnie z definicją zawartą w Ustawie, ogół informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi szereg informacji, które mają wartość gospodarczą, a jednocześnie nie są znane powszechnie. Istotny w tym przypadku jest fakt, że mogą być analizowane zarówno jako pojedyncze elementy, jak i cały zbiór.
Jakie to są informacje posiadające wartość gospodarczą?
Ustawa informuje, że do tajemnicy przedsiębiorstwa zaliczane mogą być zarówno informacje o charakterze technologicznym, jak i technicznym oraz inne, stanowiące istotny element działania przedsiębiorstwa, a niepodawane do wiadomości publicznej. Istotne w ich przypadku jest jednak to, by przedsiębiorca robił wszystko w celu zachowania poufności informacji. Wynika to z faktu, że objęte tajemnicą wiadomości nie mogą być łatwo dostępne dla przypadkowych osób.
Czy informacje organizacyjne przedsiębiorstwa są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa?
Tak, informacje organizacyjne również mogą być objęte tajemnicą przedsiębiorstwa. Nie dotyczy ono bowiem wyłącznie aspektów technicznych czy technologicznych. Istotne jest, że te informacje w całości lub szczególnym zestawieniu nie są powszechnie znane i dostępne dla osób nieposiadających odpowiedniego uprawnienia.
Ważny jest w tym przypadku także fakt, że tajemnica przedsiębiorstwa dotyczyć musi informacji, które firma uznaje za wartościowe. Przedsiębiorca powinien wykazać, że dostęp do nich był w konkretny sposób ograniczony.
Co nie jest tajemnicą przedsiębiorstwa?
Wszelkie informacje, które nie są zachowywane w poufności przez przedsiębiorcę, nie są uznawane za sekrety firmowe. Podobnie kategoryzowane są informacje widniejące w publicznych rejestrach oraz dokumentach, czy te powszechnie znane osobom zajmującym się tego typu kwestiami, np. pracownikom danej branży.
Tajemnica służbowa to również nie jest wiadomość, która nie ma żadnej wartości gospodarczej. Co więcej, przedsiębiorca nie może uznać informacji za tajemnicę handlową, jeśli jest ona uważana za powszechnie znaną.
Źródło: https://adwokat-wroclaw.biz.pl/.
Ustawa i zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
Tajemnica handlowa zdefiniowana została w Ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Znaleźć tam można również praktyki dotyczące zwalczania nieuczciwej konkurencji oraz jej zapobiegania. Dokonując czynu nieuczciwej konkurencji dochodzi do łamania przepisów wyżej wymienionej ustawy.
W myśl ustawy czyn nieuczciwej konkurencji można rozumieć jako pozyskanie informacji będących tajemnicą przedsiębiorstwa, a także ich ujawnienie lub wykorzystanie.
Wspomniany dokument dotyczy działalności gospodarczej, takiej jak m.in. produkcji rolnej, produkcji przemysłowej, handlu, budownictwa czy usług. Zgodnie z ustawą czyn nieuczciwej konkurencji to każde działanie, które narusza nie tylko interesy przedsiębiorcy, ale również konkurenta oraz klienta. Oznacza to, że w przepisach chodzi nie tylko o sekrety firmowe, ale także np.:
- przekupstwo,
- zakazaną i nieuczciwą reklamę,
- wprowadzające w błąd oznaczenie firmy,
- utrudnianie dostępu do rynku,
- wprowadzające w błąd oznaczenia usług oraz towarów;
- nieuczciwe zachwalanie, pomawianie oraz naśladownictwo produktów.
O co chodzi w zachowaniu należytej staranności?
Zgodnie z definicją ustawodawcy, przedsiębiorca powinien przy zachowaniu należytej staranności działać tak, by zachować tajemnicę przedsiębiorstwa w poufności. Co to jednak oznacza w praktyce i czym się przejawia takie zachowanie?
Nie ma jednego, z góry określonego wzorca, definiującego “należytą staranność”, a przepisy mówią o tym stwierdzeniu ogólnie. Postępowanie niezgodnie z tym wyrażeniem jednak określane jest jako niedbalstwo, co prowadzić z kolei może do poniesienia odpowiedzialności za nienależyte wykonanie umowy.
W przypadku, gdy w grę wchodzi tajemnica przedsiębiorstwa, należyta staranność w celu zachowania poufności obejmować może np. ustalenie odpowiednich zasad rozpowszechniania poufnych informacji. Zgodnie z regułami, przedsiębiorca wyznaczyć może np. grono osób, dla których informacje są dostępne. Grono to zobowiązać należy również do zachowania poufności, chroniąc w ten sposób tajemnicę przedsiębiorstwa przed dotarciem do nieuprawnionych do tego osób spoza przedsiębiorstwa.
