Dlaczego Grzegorz Puda miał sobie wsadzić miliony w dupę? Kariera od kelnera do ministra

Zanim w ogóle pojawił się w polityce, nalewał złocisty trunek za barem w jednej z bielskich restauracji. Kiedy dorwał się do sejmowego „koryta”, szybko stał się paniskiem ze słabością do bycia traktowanym luksusowo… Czy to dlatego mieszkańcy regionu nie wspominają go dobrze i wyżywają się na banerach wyborczych z jego podobizną?

W wideoblogu „Okienko z parlamentu” wspominał, że nigdy nie był przewodniczącym klasy, tylko wiceprzewodniczącym. – Zawsze uważałem, że ta funkcja jest lepsza. Z drugiego rzędu lepiej widać, a ja siedziałem zawsze w drugim rzędzie, przewodniczący siedział przed samą panią nauczycielką. Dlaczego? Wymyśliłem sobie, że pani, jak celuje pytaniami, to albo po skosie, albo do pierwszej ławki, drugą zawsze starała się omijać. I ja tam lubiłem siąść, bo nie byłem na pierwszej linii frontu – zwierzał się przed laty. Najwyraźniej potem postanowił jednak ruszyć na pierwszy front.

Dlaczego został radnym? W rozmowie z „Gazetą Wyborczą” w 2015 roku wspominał: „Na studiach działałem w samorządzie studenckim, zaczęły mnie interesować różne sprawy społeczne. We wrześniu obroniłem pracę magisterską, a niedługo później wystartowałem w wyborach. Chyba nikt mnie nie traktował poważnie. Ale ku zaskoczeniu wielu osób dostałem się do rady miejskiej”.
Jako radny Grzegorz Puda zasłynął przede wszystkim jako zaciekły przeciwnik prezydenta Jacka Krywulta. Jego przemowy były często tyle długie, co mało wnoszące do sprawy: „Radny, co lubi dużo pogadać” – pisała ówczesna „Kronika”, a radny skarżył się w nieoficjalnej rozmowie, że przez swoje poglądy nie może dostać w Bielsku pracy.

Wspominał, że start do Sejmu zaproponował mu poseł Stanisław Szwed, tłumacząc że partia potrzebuje młodych na listach. „Wyborcza” pytała go o to, jak młodzi czują się dziś w PiS. „Lepiej, niż wtedy, gdy ja przystępowałem do tej partii. PiS nie jest już dzisiaj odbierana jako partia obciachowa, to nowoczesna partia z silnymi liderami” – przekonywał. Pytano go też o to, czy sukces PiS w wyborach nie spowoduje triumfalizmu, oderwania się od ludzi? „Nie, widzę że przed nami jest bardzo dużo pracy i wszyscy będziemy musieli się zaangażować. Wyborcy czekają na zmiany. Nie będziemy mieli czasu na oderwanie się od rzeczywistości” – zapewniał. Czy na pewno?

Tajemnica zawodowa

Kandydat z drugiego miejsca na listach wyborczych Prawa i Sprawiedliwości ma 41 lat. W rubryce zawód wpisał parlamentarzysta. Mandat posła ma drugą kadencję, czyli od 2015 roku. Startował wówczas z ósmego miejsca listy wyborczej, zdobył ponad 12 tysięcy głosów. W 2006 roku uzyskał tytuł magistra inżynierii z zakresu zootechniki na Akademii Rolniczej w Krakowie.
Doświadczenie zawodowe obecnego ministra jest owiane tajemnicą. Na stronie Kancelarii Rady Ministrów czytamy: „Doświadczenie zawodowe zdobywał zarówno w Polsce, jak i za granicą, gdzie pracował dla wiodących firm. W Polsce kilka lat pracował w jednej z największych instytucji finansowych w Europie. Zanim objął mandat posła, jako menedżer z powodzeniem rozwijał jedną z bielskich spółek. Był także wykładowcą akademickim na jednej z bielskich uczelni”. O jakich firmach mowa? Tym minister się nie chwali. Dlaczego, skoro to były takie „wiodące” firmy?

Majątek rośnie

Grzegorz Puda uzyskał mandat radnego w 2006, 2010 i 2014 roku. Biorąc pod dziennikarską lupę oświadczenie za 2012 rok obecny minister wskazał, że jego działalność gospodarcza jest zawieszona i nie przyniosła mu dochodu. Miał wówczas 5,1 tys. zł oszczędności i był posiadaczem opla astry z 2008 roku. Jego jedynym źródłem utrzymania była dieta radnego, która w skali roku wyniosła przeszło 25 tys. zł. Później ówczesny radny wykazywał aktywność jako specjalista ds. marketingu w jednej z bielskich spółek. Dodatkowo dla Starostwa Powiatowego w Żywcu koordynował projekt edukacyjny. Z pierwszej pracy miał rocznie 6,5 tys. zł pensji, z drugiej 1,2 tys. zł. Rok później miał te same zawodowe zajęcia i oszczędności na sumę ok. 9,8 tys. zł. Nadal jednak wiodąca była dieta radnego. W sumie w 2014 roku jako specjalista ds. marketingu miał 8,7 tys. zł dochodu, a z projektu żywieckiego starostwa 14,4 tys. zł. Był właścicielem opla frontery z 2000 roku i współwłaścicielem opla astry z 2002 roku. Nie miał ani domu, ani mieszkania, ani działki.

W 2015 roku Grzegorz Puda został posłem. Tajemnicą poliszynela jest, że zanim otrzymał mandat pracował m.in. jako menedżer w jednej z bielskich restauracji, gdzie organizował imprezy, wesela i stypy. Próbował także swoich sił w „social mediach” kręcąc na platformie YT swój wideoblog. Jednak filmiki nie cieszyły się zbytnią popularnością. Do dziś zostało mu jedynie 15 subskrybentów.

Jego polityczna kariera nabierała tempa. W 2020 roku został ministrem rolnictwa i rozwoju wsi, zastępując Jana Ardanowskiego. Skąd takie stanowisko dla wcześniej raczej szeregowego posła? W kuluarach mówiło się o tym, że nominacja była nagrodą za bronienie ważnej dla Jarosława Kaczyńskiego ustawy – tzw. „Piątki dla zwierząt”, która miała zakazać m.in. hodowli zwierząt na futra i ograniczyć ubój rytualny. W jednym z wywiadów Puda oceniał: „To wielkie okropieństwo chodzić w futrach. To biznes, który polega na tym, że hoduje się zwierzę i obdziera się je ze skóry. Potem te skóry się sprzedaje i to jest całe sedno tego biznesu” – mówił w TVP Info (zabijanie zwierząt na kotlety najwyraźniej mu nie przeszkadzało, kiedy pracował w lokalu gastronomicznym).

I tak przyszły minister zdobył sympatię części organizacji pozarządowych, ale już samych rolników niekoniecznie. W dniu ogłoszenia jego wyboru na to stanowisko ruszyły protesty. – To jest po prostu zły człowiek – mówił wówczas lider AgroUnii, Michał Kołodziejczak. – Ja się cieszę, że on zostanie ministrem, bo jest gwarantem zjednoczenia polskich rolników przeciwko niemu.

W podobnym tonie wypowiadał się szef rolniczych kółek Sławomir Izdebski. – To uderzenie w twarz dla polskich rolników. To jakby wpuścić lisa do kurnika – twierdził. Rok później Grzegorz Puda został odwołany z zajmowanego stanowiska. Tego samego dnia objął jednak funkcję ministra funduszy i polityki regionalnej. I tę tekę nosi do dziś. To pod jego bokiem rozegrała się głośna i do dziś niewyjaśniona afera w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju.

Miłośnik blichtru

Na politycznej scenie dał się poznać – wedle doniesień mediów – jako miłośnik blichtru i poklasku. Według sejmowych dziennikarzy, Grzegorz Puda po nominacji do ministerstwa zapowiedział, że nie chce być wożony skodą superb, tylko zażądał audi A8. Uwagę opinii publicznej i mediów ściągnął na siebie po tym, jak dziennikarze ustalili, że chciał wyrzucić z pracy urzędnika z 20-letnim stażem. Źródłem konfliktu stało się nie zapewnienie ówczesnemu ministrowi rolnictwa obsługi VIP na lotnisku. Bielszczanin miał przez to spóźnić się na samolot, którym chciał wrócić z Rzeszowa do Warszawy. Grzegorz Puda wezwał więc limuzynę z Warszawy i zapowiedział pracownikowi odpowiedzialnemu za organizację transportu, że go zwolni. Sęk w tym, że jak podkreślił w rozmowie z dziennikarzami 42-letni urzędnik „nikt nie zgłosił zapotrzebowania na obsługę VIP dla pana ministra”. W obronę pracownika resortu rolnictwa odpowiedzialnego za organizację i logistykę podróży ministra zaangażowała się związkowa „Solidarność”.

A to nie był pierwszy raz, kiedy ministrowi nie spodobał się sposób jego potraktowania. „Gazeta Wyborcza” dotarła do informacji o incydencie z udziałem Pudy na lotnisku w Lizbonie. Szef resortu rolnictwa też wracał wówczas do Warszawy i dopiero w ostatniej chwili została mu przyznana wyjątkowa opieka zarezerwowana dla VIP-ów. Z kolei innym razem Grzegorz Puda miał być niezadowolony z obsługi hotelu, który ministerstwo zarezerwowało mu w Luksemburgu. Chodziło wówczas o Hotel Hilton-Doubletree (150 euro za noc), który z powodu pandemicznych obostrzeń miał zamkniętą restaurację i jedzenie przynoszono mu do pokoju. To nie wystarczyło ministrowi. „Pracownik ministerstwa musiał przenieść Pudę do pięciogwiazdkowego hotelu Sofitel Le Grand Ducal. Tam dopiero (w cenie 300 euro za noc, czyli około 1400 zł), minister został właściwie obsłużony” – informowała „Wyborcza”.

Z kolei dziennikarze Onetu informowali, że Grzegorz Puda był pomysłodawcą pewnej politycznej szopki w województwie warmińsko-mazurskiej. Otóż gdy do rolników przyjechał Mateusz Morawiecki, w tle kamer widać było wysokiej klasy maszyny, rozstawione po całym gospodarstwie. Sęk w tym, że nie należały one do gospodarzy, a były wynajęte. Prawdziwy sprzęt został przez ekipę ministra i premiera ukryty…

„Nie chcemy błazna”

Jako minister rolnictwa zasłynął także z kontrowersyjnego podzielenia młodych na lepszych – ze wsi oraz gorszych, z miasta. I to mimo że sam – przypomnijmy – urodził się w Bielsku-Białej.

– Mleko nie bierze się z kartonu, jak wielu młodych ludzi w miastach do dzisiaj uważa. To pokolenie dobrobytu, tak często wychowywane bez wartości, jest coraz słabsze i pokazała to pandemia. Tu wygrywa wieś. Dzieci (…) w rodzinach rolniczych uczone są pracy, odpowiedzialności, obowiązkowości. Są dużo bardziej odporniejsze na stres, dużo bardziej zaradne, no i są zdrowsze – mówił minister.

W pamięci opinii publicznej została ostra wypowiedź Michała Kołodziejczaka z Agrounii podczas blokady drogi krajowej nr 12 w Rękoraju przez rolników. Organizator protestu został zapytany przez dziennikarkę TVP o propozycję ministra rolnictwa Grzegorza Pudy, który zadeklarował wsparcie dla rolników na walkę z ASF w kwocie 200 mln zł. Kołodziejczak stwierdził, że te 200 mln zł minister Puda może – tu cytat „sobie włożyć w dupę”. – W ciągu kwartału każdy rolnik traci około miliona złotych. W tym miejscu, w którym protestujemy, rolników jest kilkaset. Niech te 200 mln minister włoży sobie w dupę i niech sobie nimi ją wytrze. Nie chcemy takiego błazna w ministerstwie. On nas wszystkich upokarza i nie chce z nami rozmawiać. Niech pani więcej nam o nim nie wspomina. Telewizja publiczna zakłamuje prawdę mówiąc o 200 mln dla rolników. 200 milionów starczy jedynie na kilka gospodarstw rolnych. Jakoś 2 miliardy na telewizję publiczną można dać. Cóż to jest w porównaniu do 200 mln przeznaczanych na rolnictwo? – mówił poirytowany Kołodziejczak.

Suchej nitki na Pudzie nie zostawiało też Polskie Stronnictwo Ludowe. – Ostatnie 10 miesięcy to totalna zapaść. Likwidowane są gospodarstwa, rolnicy nie mają gdzie sprzedać swoich produktów i nie stać ich na nawozy, a minister jeździ i ogląda puste stodoły. Rolnicy od 10 miesięcy czekają na jakieś oznaki działania ministra rolnictwa. Na próżno. Nie widać go, nie słychać, więc trzeba go pożegnać – mówił poseł PSL Stefan Krajewski. – Minister rolnictwa nic nie robi dla polskiego rolnictwa, nic nie robi dla wsi. Nie rozmawia z rolnikami, Izbami Rolniczymi, rolniczą Solidarnością. Nie pojawia się na sejmowej Komisji Rolnictwa. Nie ma nawet szans na dialog z nim. Woli w tym czasie lansować się w zaprzyjaźnionych gospodarstwach – dodał.

– To jest okres, w którym likwidowane są na potęgę gospodarstwa, dochodzi do dramatów rolników, ludzie nie mają za co żyć, tracą swój dobytek, który budowali przez lata, a pan minister jeździ na konferencje prasowe i ogląda stodoły – przekonywał rzecznik PSL Miłosz Motyka.

Po co niezależne media?

W ostatnim czasie szerokim echem odbiła się rozmowa Grzegorza Pudy z Mirosławem Galczakiem, prezesem Wydawnictwa „Prasa Beskidzka”, wydającego „Kronikę Beskidzką, „Głos Ziemi Cieszyńskiej”, portale bielsko.biala.pl, beskidzka24.pl i telewizję internetową Beskidzka TV. Polityk PiS podawał w wątpliwość sens istnienia prywatnych, niezależnych mediów lokalnych i zastraszał prezesa Galczaka. W kuluarach mówi się, że te słowa kosztowały go utratę „jedynki” na liście PiS.

Czy zasłużył na kolejną kadencję w parlamencie? Ocenią wyborcy.