Spokojny sen myśliwego

Powiedzenie „strzelać jak do kaczek” ma swoje pełne uzasadnienie, szczególnie w naszym regionie. To tutaj bowiem w ciągu ostatnich 45 lat wybito podczas polowań w sumie ponad 300 tysięcy tych ptaków. Kaczki nadal będą spadać z nieba w wielkiej ilości, bo okazuje się, że niemal nikt nie skorzystał ze znowelizowanych przepisów prawa łowieckiego pozwalających na zakaz polowań.

Myśliwi zrzeszeni w Beskidzkim Okręgu Łowieckim (ziemia bielska, cieszyńska, suska, żywiecka i oświęcimska) mogą spać spokojnie. Na palcach jednej ręki można policzyć przypadki, w których właściciele nieruchomości, działek, gruntów złożyli u swojego starosty oświadczenie o zakazie polowań na ich terenie. A taką możliwość daje im od 1 kwietnia ubiegłego roku znowelizowane prawo łowieckie. – W naszym powiecie były dwa takie wnioski – informuje Edyta Szkorupa z Wydziału Ochrony Środowiska starostwa bielskiego. – Było sporo pytań na początku, a później wszystko ucichło.

Podobnie rzecz się ma w pozostałych powiatach regionu, gdzie życzenie zakazu polowań na swoim terenie wyraziło w sumie kilka osób (najwięcej, bo 3 wnioski wpłynęły do starostwa w Cieszynie). Nikt nie zgłosił tymczasem takiej woli u prezydenta Bielska-Białej.

– Nie ma się co dziwić – twierdzi Michał Jordan, Łowczy Okręgowy. – Zdecydowana większość naszych obwodów łowieckich, czyli terenów, gdzie możemy polować, obejmuje grunty rolne. A znowelizowana ustawa mówi wprost, że jeśli ktoś swój teren obejmie zakazem polowań, to w przypadku strat spowodowanych ingerencją dzikiej zwierzyny, nie może domagać się stosownego odszkodowania. Ludzie nie mają w tym po prostu interesu.

W przeciwieństwie, jak można sądzić, do myśliwych. Ze statystyk zamieszczonych na stronach Okręgowego Związku Łowieckiego w Bielsku-Białej wynika, że polowania mają się całkiem dobrze. Na przykład w minionym sezonie łowieckim (2017/2018) upolowano w sumie blisko 23 tysiące sztuk dzikiej zwierzyny. Najwięcej kaczek – ponad 6 tys. sztuk. Kaczki zresztą w naszym regionie mają, trywialnie mówiąc, przechlapane. To właśnie do nich najczęściej się strzela. Bywały sezony, że spadało ich grubo ponad 8 tys. sztuk rocznie.

– Bo jest ich tutaj dużo – tłumaczy Łowczy Okręgowy. – Mamy przecież prawdziwe zagłębie stawów hodowlanych, zatem i zatrzęsienie ptactwa wodnego. W ostatnich latach pojawiły się nawet dzikie gęsi. Do tych jednak, jak na razie, się nie strzela. Przynajmniej w oficjalnych zestawieniach o ilości odstrzelonej zwierzyny o gęsiach, ani słowa. Z tabeli dowiedzieć się za to można, że we wspomnianym sezonie zabito również blisko 5 tys. dzików. Rok wcześniej było to prawie 2 tys. sztuk. Na koniec marca 2018 roku w lasach Podbeskidzia żyło już, jak podają myśliwi, 648 dzików. W ciągu ostatnich dziesięcioleci znacznie poza tym przetrzebiono stan zajęcy. Kiedyś było ich w naszych lasach ponad 26 tys. sztuk, teraz liczba ta zamyka się cyfrą 7556. Wzrósł za to stan liczebny saren, z 7760 w 1975 roku do 13566 obecnie.

– Zwierzyny w naszych lasach jest dużo – przekonuje Łowczy Okręgowy. – Jeśli komuś się wydaje, że jest inaczej, bo spacerował po Cygańskim Lesie i nie zobaczył sarny, to musi wiedzieć, że nasi leśni bracia nie czekają na to, aby ktoś przyszedł ich pooglądać.

To prawda, nie czekają nie tylko na turystów, ale też na samych myśliwych, których jednak w naszym regionie z roku na rok przybywa. Na swoich stronach łowieckich chwalą się oni później zdobytymi trofeami – głównie porożami i czaszkami zabitych zwierząt. Ale bywały lata, że lasach Podbeskidzia strzelało się do wilków i rysi, by później zawiesić sobie na ścianie czaszki tych zwierząt, albo ułożyć przed kominkiem wyprawione skóry. To już, na szczęście, przeszłość.