Szybki, głośny i przebojowy. Poznajcie nowego proboszcza i jego żonę

Wraz z żoną-pilotem ściga się w rajdach samochodowych, gra rocka na perkusji, a po centrum Bielska-Białej jeździ elektryczną hulajnogą. Zimą małżonkowie wraz z synami szusują po stokach. Oboje mają głowy pełne odważnych pomysłów i potrafią zarażać swą energią, siłą, pasją i wiarą wszystkich wokół. W parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Białej zamieszkała rodzina pastora Roberta Augustyna, która ujęła wiernych swoją szczerością, otwartością i przebojowością. W planach ma choćby stworzenie parafialnych zespołów… muzycznych i rajdowych!

Emocjonujące wybory

Pochodzący z Wisły Malinki ksiądz Robert Augustyn objął probostwo po emerytowanym ks. Henryku Machu. W Kościele ewangelickim to nie biskup mianuje proboszcza, tylko odbywają się demokratyczne wybory. – To jakby wystawienie się wraz z całą rodzinę na ocenę ludzi. Nie brakuje emocji, gdy odbywają się wybory poprzedzone próbnym nabożeństwem, autoprezentacją i przedstawieniem bliskich, rozmowami, objaśnianiem pomysłów na funkcjonowanie parafii… Niesamowicie się cieszę, że udało się wygrać, choć byłem najmłodszy. Otrzymałem duży kredyt zaufania i poparcia. Sądzę, że zdecydowało to, iż byłem autentyczny. Nikogo nie udawałem i ludzie uznali, że pasuję do nich i tego miejsca – opowiada 33-letni ksiądz.

W podobnym położeniu była żona pastora, która także opowiadała o sobie. – Zawsze to sytuacja stresowa, tym bardziej, że bardzo nam zależało na parafii w Białej. Uznaliśmy ją za idealne miejsce dla naszej rodziny i służby. Mam już doświadczenie w wystąpieniach publicznych, więc poszło dobrze. Chyba też pojawiła się ta swoista chemia między naszą rodziną a parafianami. Podeszliśmy do rozmowy swobodnie, po swojemu. Uznaliśmy, że jeśli nas mają wybrać, to nas prawdziwych – stwierdza Irena Augustyn, która jest specjalistką od budowania osobistej marki kobiet i organizatorką szkoleń. Zawodowo prowadzi firmę „Marka z Duszą”. – Wspieram ambitne i przedsiębiorcze kobiety w skutecznym budowaniu i rozwijaniu spójnej i autentycznej marki osobistej. Tak aby mogły realizować swoje ambicje i z powodzeniem rozwijać firmy, jednocześnie zwiększając swój wpływ na otoczenie – przybliża.

Na walizkach

Droga do objęcia parafii jest długa i wyboista oraz wymaga sporej dozy cierpliwości, samozaparcia i – rzecz jasna – wiary. A zaczęła się w rodzimej Malince. – Angażowałem się w rodzinnym zborze. Moim mentorem był ks. Leszek Czyż i odcisnął piętno na moich wyborach życiowych. Był dla mnie inspiracją jako ksiądz i znakomity mówca. Żyłem przy kościele od dziecka, więc była to dla mnie naturalna droga – opowiada ks. Robert Augustyn.

Pastor służył w różnych miejscach kraju. Najpierw w Mikołajkach, a później – jako wikariusz – w Katowicach Szopienicach, Mysłowicach, Sosnowcu i Hołdunowie. Osiem lat temu zawarł związek małżeński. – Mamy dwóch wspaniałych synów – czteroletniego Antosia i siedmioletniego Tobiasza – mówi Irena Augustyn.

Godzenie służby z życiem rodzinnym, połączonym z przeprowadzkami nie jest łatwe. – Dlatego biskup rozmawia z narzeczoną pastora o tym, jakie trudy wiążą się z małżeństwem – tłumaczy Robert Augustyn. – Mieliśmy przed ślubem taką rozmowę, ale byłam na to gotowa. To też kwestia ustalenia priorytetów i zrozumienia odpowiedzialności, jaką się na siebie bierze. My postanowiliśmy założyć rodzinę w niepewnym czasie, gdy nie było wiadomo, gdzie na dobre osiądziemy. Jednak wiedzieliśmy, że decydując się na drogę służby w kościele, musimy w jakiejś części zrezygnować z siebie i się poświęcić – dodaje żona pastora. – Myślę, że udało się nam dobrze przenieść siłę młodości na tę służbę. Na Mazurach zostawiliśmy dużo serca. Bywały niedziele, gdy odprawiałem po cztery nabożeństwa w nieogrzewanych kościołach – wspomina mąż.

Życie pełne pasji

Mimo wszystko małżonkowie w dalszym ciągu realizowali swoje zawodowe ambicje oraz życiowe pasje i zainteresowania. Nowy proboszcz z Białej był pilotem w amatorskich rajdach samochodowych już w wieku szesnastu lat, a szybko zamienił fotel na ten kierowcy. Dziś ma zamiar startować w rallycrossie, dlatego ubiegłym roku zdał w tym celu egzamin na kierowcę wyścigowego, oraz w dalszym ciągu w rajdach. Dotychczas podczas wielu startów jego pilotem była żona. – Sukces to już dojechanie do mety, bo rajdy to wyzwanie nie tylko dla kierowcy i pilota, ale też sprzętu. Mieliśmy takie przygody, że silnik zerwał się z zaczepów, albo… wybuchnął. Kilka rajdów nie zakończyło się więc na mecie. Niestety, z powodu pandemii i przeprowadzki musiałem ostatnio sprzedać swój rajdowy samochód, ale wkrótce wrócę do startów – opowiada ksiądz.

Dla Roberta Augustyna rajdy to nie tylko adrenalina i szybkość. – Sam kontakt ze społecznością rajdową, ta cała otoczka, dźwięk i zapach – to już przynosi radość. Chcę, by moja pasja też była formą służby, z której skorzystają zawodnicy i kibice. Stąd jeździłem samochodem z naniesionymi wersetami biblijnymi i treściami chrześcijańskimi. Zamierzam też skupić się na promocji bezpieczeństwa. Sam zawsze jestem ostrożny. W zależności od podejścia ta sama pasja może być bezpieczna i niebezpieczna, piękna i szaleńcza. Po prostu trzeba znać granice i cieszyć się z całego spektrum doznawanych emocji. Prywatnie jeżdżę bardzo spokojnie, a ostatnio… w ogóle nie prowadzę, bo mój samochód się zepsuł. Jednak dzięki temu odkryłem, że po centrum Bielska-Białej można z powodzeniem poruszać się na wypożyczanych hulajnogach – stwierdza proboszcz.

Jako że pochodzi z Wisły, nie mógł nie zakochać się w narciarstwie. Jeszcze nie tak dawno próbował nawet freestyle’u i rozmaitych narciarskich akrobacji. Obecnie skupia się na narciarstwie zjazdowym i myśli też o spróbowaniu narciarstwa skiturowego. Za sobą ma aż dwanaście lat pracy w roli instruktora narciarstwa. Pamiątką po narciarskich wyczynach jest między innymi… nieznacznie przesunięte żebro.

Proboszcz jest także zapalonym perkusistą oraz miłośnikiem muzyki, w tym jazzu i rocka. Grał od czternastego roku życia w rockowej kapeli. Obecnie tworzy, wraz z pięcioma innymi księżmi, zespół Pastores, który 14 listopada zagrał w Jaworzu, a w przyszłym roku z pewnością i w Bielsku-Białej.  – Ostatnio skupiałem się też na polsko-ukraińskim projekcie muzycznym „Początek”, z którym  nagraliśmy kolędy i wydaliśmy płytę – zdradza.

Wymarzona Biała

Przeprowadzka na stałe do Bielska-Białej to dla rodziny wielkie szczęście i spełnienie marzeń. – Jeśli Pan Bóg pozwoli, to będzie nasze docelowe miejsce służby – mówi ks. proboszcz. – Dla mnie jednocześnie tak piękne, historyczne i nowoczesne miasto położone u stóp Beskidów, to idealne miejsce dla życia. Choć byłem tu niejednokrotnie, to dopiero teraz je szerzej odkrywam. Nie ma drugiego takiego miejsca w Polsce, gdzie jest tyle przeuroczych bajkowych motywów, co szczególnie cieszy nasze dzieci – dodaje.

Proboszcz jest też zachwycony parafią w Białej. – Nie chciałem trafić do innego kościoła. Biała to wymarzone miejsce z pięknym kościołem, które zawsze było w moich myślach i planach. Jestem zaskoczony, jak duża i prężna jest ta parafia. W jej budynkach mieszczą się dwie świeckie szkoły, przedszkola oraz mieszkania lokatorskie. Większość nieruchomości wynajmujemy, by mogły przysłużyć się codziennemu życiu miasta. Mój poprzednik, ks. Henryk Mach, zrobił wiele dobrego, remontując nasze najcenniejsze zabytki i budynki. Ostatni etap remontu razem odbieraliśmy. Jednak w tej materii ciągle będzie wiele pracy – objaśnia nowy administrator parafii. – Ta parafia jest idealnym miejscem do połączenia pięknej historii i tradycji z nowoczesnością – zaznacza.

Odważne plany

Robert Augustyn zamierza dzielić się swoimi pasjami i zarażać nimi parafian. – Parafia powinna być budowana na wielopoziomowych relacjach między ludźmi. Gdy przeprowadzimy remont wewnątrz budynku parafii, wygospodarujemy miejsce na strychu pod działalność muzyczną. Zależy mi, by muzyka była tu obecna, by odbywały się na przykład chrześcijańskie jam session. Ponadto docelowo zamierzam stworzyć Stajnię Rajdową „Biała” z dwoma samochodami – do rallycrossu i rajdów, i zaangażować w ten projekt wszystkich miłośników motoryzacji – uchyla rąbka tajemnicy.

Podobne podejście ma jego żona. – Zajęłam się między innymi przygotowaniem oferty dla pań. Mając w tym już zawodowe doświadczenie, stworzę grupę pod nazwą „Kobiety Reformacji”, która – na co liczę – będzie bardzo aktywna i będzie miała wpływ nie tylko na rozwój naszej parafii, a może nawet i diecezji. Czuwam nad wszelkimi działaniami kancelarii parafialnej, dokumentacją i rozmaitymi kwestiami organizacyjnymi – tłumaczy Irena Augustyn.

– Już teraz widzimy, jak bardzo wiele obowiązków na nas będzie spoczywać. Jednak to nasz dom i będziemy się w nim dzielić wszystkim tym, co mamy najlepszego. Kościół to rodzina i nie można od niego oddzielić życia prywatnego, więc dla parafian musimy być dostępni przez całą dobę. Obecnie, na początku naszej drogi w Białej, mamy istny natłok wszelkich spraw i bywają dni, że wszystko się po kolei psuje. Ale właśnie to jest wspaniałe, bo nie marnujemy czasu, tylko poświęcamy się temu, co chcieliśmy. Wierzymy, że będzie dobrze, bo już jest dobrze i po prostu musimy działać. Mamy poczucie, że to coś ważnego, coś, co ma sens. Nie czujemy, że to praca, ale realizacja naszych celów i naszej misji. I to daje nam siłę – puentują Irena i Robert Augustynowie.