Co z ośrodkiem narciarskim na Dębowcu? Zamknąć, przenieść, zlikwidować?

Co z ośrodkiem narciarskim na Dębowcu? To pytanie na czasie, bo właśnie skończył się okres trwałości projektu. Można więc coś zmienić w dotychczasowym sposobie działania wyciągu. Obiekt funkcjonujący w obecnym kształcie jest nierentowny, bardzo kosztowny w utrzymaniu, a administrująca nim miejska spółka ZIAD ma własne problemy finansowe.

Na Dębowcu na nartach jeździło się od zawsze. To tam swoje pierwsze kroki na dwóch deskach stawiały pokolenia bielszczan. To także miejsce, gdzie niegdyś trenowali bielscy alpejczycy. Nie bez przyczyny jeden z pierwszych wyciągów narciarskich w Beskidach uruchomiono właśnie na tej – zdawałoby się niepozornej – górce. Ba, była to bodaj pierwsza oświetlona trasa narciarska w kraju. Aby młodzi zawodnicy mogli trenować po szkole już w latach 60. ubiegłego wieku trasę oświetlało kilka żarówek. Gdy pewnego razu jedna z nich zginęła, milicja wszczęła w tej w sprawie dochodzenie. Później zawodnicy przenieśli się na stoki Szyndzielni, gdzie powstały wspaniałe trasy zjazdowe – dolna i górna Sahara (wspomnienie tej nazwy do dzisiaj budzi wśród narciarzy dreszczyk emocji). Dębowiec stał się górką rekreacyjną. Stary wyciąg talerzykowy działał tam jeszcze pod koniec pierwszej dekady nowego milenium (na Saharze wyciąg zamknięto 10 lat wcześniej).

Ośrodek za 25 milionów

Na początku wieku narodził się w bielskim ratuszu pomysł odtworzenia (właściwie budowy od podstaw) na stokach Szyndzielni, Dębowca, a także pobliskiego Kołowrotu i Cybernioka dużego ośrodka narciarskiego na miarę XXI wieku. Na przeszkodzie stanęły m.in. protesty ekologów, bo ośrodek miał powstać w większości na obszarze objętym ochroną „Natura 2000”. Całe przedsięwzięcie sprowadziło się tym samym do zagospodarowania jedynie stoków niewielkiego Dębowca. W miejsce zdezelowanego „talerzyka” wybudowano nowoczesny wyciąg kanapowy. Przedłużono go przy okazji – w porównaniu do poprzednika – o jakieś 100 metrów. Jednocześnie poszerzono i na nowo wyprofilowano trasę zjazdową, a także zamontowano instalację do jej sztucznego naśnieżania. Z tym też był problem i ostatecznie wodę do produkcji śniegu trzeba pobierać z miejskiego wodociągu. Powstał duży parking, a także zaplecze sanitarno-socjalne, park linowy, siłownia na świeżym powietrzu.
Obiekt uruchomiono w styczniu 2013. Jego budowa pochłonęła około 25 milionów złotych, z czego lwia część pochodziła z Brukseli. Ośrodek przypadł bielszczanom do gustu, zwłaszcza początkującym narciarzom, bo Dębowiec wspaniale nadaje się do nauki.

Kura znosząca złote jaja

Problem w tym, że już na początku, gdy tylko miasto zaczęło przygotowania tej inwestycji, okazało się, że dwie działki niezbędne do realizacji celu (chodzi o tereny u podnóża stoku) są własnością prywatną. Ich właściciele nie byli zainteresowani sprzedażą ani wymianą na inne. Ostatecznie stanęło na dzierżawie. Kosztownej. Od 2010 roku za użytkowanie tego terenu gmina zapłaciła ponad 6 milionów złotych. Od początku kwestia ta była przedmiotem dociekań i wątpliwości opozycyjnych radnych, zwłaszcza obecnego posła i ministra Grzegorza Pudy, który w tej sprawie przygotował kilka interpelacji. Radni przekonywali, że miasto zrobiło zły interes. W okresie trwałości projektu niczego nie było można jednak zmienić. W innym wypadku ratusz naraziłby się na poważne konsekwencje finansowe. Teraz jednak taka furtka się otwarła i temat powrócił.
Radny Marcin Litwin w interpelacji zapytał prezydenta, czy miasto podjęło negocjacje z właścicielami gruntów w celu ich zakupu lub zamiany, oraz czy rozważana jest likwidacja ośrodka i ewentualna sprzedaż wyciągu lub przeniesienie go w inne miejsce, na grunty należące do gminy. Okazuje się, iż prezydent miasta zwrócił się do właścicieli działek z propozycją podjęcia rozmów na temat nabycia gruntu przez gminę (kupna lub zamiany), lecz osoby te nie wyraziły zainteresowania tematem. Nie ma się czemu dziwić. Zarżniętą kurą można się posilić tylko raz, żywa może znosić jaja przez wiele lat.
Władze miasta nie biorą też pod uwagę przeniesienia wyciągu w inne miejsce. Kanapy – nawet gdyby była taka wola – za bardzo nie ma gdzie przenieść. Pojawiające się sugestie, iż śmiało można by ją zmontować na południowych stokach Dębowca można włożyć między bajki. Obecna lokalizacja wyciągu została wybrana nieprzypadkowo i to już ponad pół wieku temu. Po prostu tylko w tym miejscu są odpowiednie warunki.
Ratusz nie rozważa też likwidacji wyciągu, przynajmniej do czasu obowiązywania umowy dzierżawy gruntów. To znaczy do 2035 roku, bo wtedy upłynie ten termin. Wszystko pozostaje więc po staremu. Nie zmieni się też operator ośrodka. Nadal będzie nim administrować spółka ZIAD, która była jedynym podmiotem, jaki zgłosił się do ogłoszonego przez miasto przetargu. To, że zainteresowanie przejęciem wyciągu przez zewnętrznych inwestorów było żadne, nie powinno dziwić. Nie jest to przecież dochodowy biznes.
Pozostaje mieć nadzieję, że tej zimy nie zabraknie śniegu. Bo miniony sezon był pod tym względem katastrofalny. Ciepła aura i brak opadów sprawiły, że przez całą zimę nie udało się przygotować trasy narciarskiej.